Dit jaar vond ons kinderkamp plaats van 8-15 juli. Bij de gratie Gods hebben we 48 kinderen een bijzondere en onvergetelijke zomerkamp bezorgd. Het thema van het kamp van dit jaar was – You are Precious. (Je bent kostbaar!) In verband hiermee was onze belangrijkste ‘gouden Bijbeltekst’ van de week: ‘Omdat u kostbaar en geëerd bent in mijn ogen en omdat ik u liefheb.’ (Jesaja 43 4). We bestudeerden het onderwerp aan de hand van sleutelmomenten in het leven van Petrus.

Elke kampdag begon op dezelfde manier: vlak voordat de kinderen wakker werden, hadden de collega’s een korte trainingssessie en daarna een meditatief moment. Na de overdenking spraken we over de dagelijkse taken en verantwoordelijkheden. Daarna maakten de collega’s de kinderen wakker met zang, gitaar en drums. Na het ontwaken werden de jongere kinderen geholpen met aankleden en oefenden we samen met hen door een sessie lichamelijke opvoeding te doen.

De lichamelijke opvoeding werd gevolgd door ontbijt, en we hebben geprobeerd het te laten variëren: we hebben sandwiches, groenten, eieren, hotdogs en ontbijtgranen gehad. Daarna volgde een beetje vrije tijd, terwijl het personeel de plek om het Bijbelverhaal te onderwijzen voorbereidde. Dan hadden de kinderen om tien uur een ‘tussendoortje’ (‘een snack’), waarbij we probeerden fruit te geven, bijvoorbeeld bananen, appels, sinaasappels, perziken of pruimen.

De snack werd gevolgd door de Bijbelles, wat een belangrijk moment van de dag was. Tijdens het onderwijs kwam het Bijbelverhaal ook tot leven voor de kinderen door middel van een klein toneelstuk. Het Bijbelonderwijs werd gevolgd door een studie van het verhaal, waarbij we probeerden de dagelijkse boodschap te illustreren en de kinderen erbij te betrekken, om het zo relevant te maken in hun dagelijks leven. Als onderdeel van de studie leerden de kinderen het ‘gouden vers’ uit het hoofd. Ze leerden het elke dag op verschillende manieren, bijvoorbeeld door een puzzel van de woorden uit het ‘gouden vers’ te maken, of, terwijl ze het moesten opzeggen waarbij we geleidelijk bepaalde woorden verborgen. We hebben altijd geprobeerd om het voor hen interessant en spannend te maken.

Nadat ze het ‘gouden vers’ hadden geleerd, gingen de kinderen in kleine groepjes uiteen. Gesprekken in kleine groepen werden allemaal geleid door collega’s. De groepen werden gecategoriseerd op leeftijd en geslacht. Het belangrijkste doel van de kleine groep was om de kennis en betekenis van de verhalen waarover ze hoorden te verdiepen. Een doel voor de kinderen was ook om te praten over de dagelijkse relevantie van het Bijbelverhaal, over hoe ze gebruik kunnen maken van wat ze hebben geleerd in hun eigen leven.

Het gesprek in de kleine groep werd gevolgd door een lunch, waarbij elke dag verschillende maaltijden werden bereid. Elke dag twee warme maaltijden: soep en een hoofdgerecht. We hebben geprobeerd het menu zo samen te stellen dat het voor iedereen gezond en voedzaam is. Bij de aankoop van de ingrediënten hebben we ons best gedaan om voornamelijk bij lokale producenten te kopen en zo de meest natuurlijk mogelijke ingrediënten te krijgen.

De lunch werd gevolgd door knutselen, waarbij de kinderen creatief aan de slag gingen met werkjes die verband hielden met de dagelijkse lessen uit de Bijbel. Ze konden bijvoorbeeld een hengel maken naar aanleiding van de wonderbare visvangst, of een hartvormige hanger wanneer het onderwijs over liefde ging, enz.

Het knutselen was facultatief, dus degenen die daar niet aan mee deden of die vroeg klaar waren, konden zelf andere activiteiten kiezen. Rondom het kamp konden ze kiezen om te spelen op de glijbaan, schommels, klimrekken, of de trampolines. Ook konden ze voetballen, volleyballen, badminton spelen, met de frisbee gooien, tafelvoetballen, of pootje baden in de beek, enz.

Na de vrije tijd hadden we weer tijd voor een tussendoortje, waar we altijd probeerden om gezonde opties te hebben zoals watermeloen, maïs en fruit in plaats van zoetigheid.

De snack werd gevolgd door een grote wedstrijd of wandeling in de middag en daarna was het tijd voor het diner. Na het eten poetsten de kinderen hun tanden en namen ze een douche. De jongste kinderen die hulp nodig hadden werden geholpen door collega’s.

Het belangrijkste moment van de avond was het samenkomen rond het kampvuur om te zingen, te spelen en een sketch te bekijken. Het bijzondere van de sketch was dat, terwijl een van de medewerkers het verhaal voorlas, enkele andere medewerkers kostuums aantrokken en nabootsten wat er in het verhaal te horen was.

Na het verhaal was er een kort gesprek met de kinderen waarin we de boodschap van het verhaal bespraken, en vooral, hoe deze boodschap zich verhield tot wat we ’s ochtends hadden geleerd. Daarna sloten we de avond af met gebed en gingen de kinderen naar bed. Nadat de kinderen in slaap waren gevallen, hadden de collega’s nog een vergadering waarin we probeerden de belangrijkste gebeurtenissen van de dag te bespreken en ons voor te bereiden op de volgende dag.

 

Op de eerste dag van het kamp ontmoetten we de kinderen in Nagyvárad, en vanaf hier reisden we samen met de bus naar de Mahanaim kampplaats in Les. Voordat we vertrokken, kreeg iedereen een naamkaartje en stelden we ons voor aan elkaar, de kinderen en de collega’s. Daarna baden we samen en gingen we op weg naar de bergen. Na aankomst op de kampplaats kozen de kinderen en medewerkers hun slaapplek en maakten ze kennis met het kampgebouw en de ruimte er omheen. Toen dat gebeurd was hebben we de kampregels aan de kinderen uitgelegd en ’s middags hebben we verder gespeeld en kennis gemaakt, terwijl een aantal medewerkers zich bezighield met het uitpakken en organiseren van de voorraden. ’s Middags speelden de kinderen spelletjes om het ijs te breken. ’s Avonds hielpen we de kinderen met een bad en daarna probeerden we iedereen snel naar bed te brengen.

 

Op de tweede dag van het kamp, na het wakker maken van de kinderen, het sporten en het ontbijt, was het dan tijd om te zingen en het Bijbelonderwijs te laten plaatsvinden. Het thema van deze dag was dat je al door God was uitverkoren, ondanks je achtergrond. We behandelden het verhaal van Petrus’ roeping op basis van Lucas 5: 1-11. Petrus was maar een eenvoudige visser, maar toch riep Jezus hem ondanks zijn achtergrond. Het ‘gouden vers’ van die dag dat we de kinderen leerden, was : ‘Toen zei Hij tegen hen: ‘Volg Mij, en Ik zal u vissers van mensen maken.’(Mattheüs 4,19)

Na gesprekken in kleine groepen lunchten de kinderen, daarna knutselen, spelletjes in de vrije tijd, tijd voor een ‘tussendoortje’ en dan het grote spel waarbij meestal iedereen betrokken was, in ieder geval in de eerste ronde, zowel kinderen als collega’s. De grote wedstrijd van vandaag was Number War, een strategisch groepsspel.

Na het spel was het weer tijd voor het kampvuur, waar het verhaal ging over Bunny en Bear, die een nieuwe kleur voor hun vacht wilden krijgen, en om het speciaal te maken: ze hadden zichzelf geschilderd, maar niemand herkende ze thuis meer, dus moesten ze hun huizen verlaten. Ze vonden een kapotte brug en in hun verdriet repareerden ze die. Het water van de rivier had hun kleur weggespoeld en nu herkende iedereen hen weer, maar ze waren ook helden geworden, omdat ze de brug hadden gerepareerd. De boodschap van het verhaal was dat we waardevol zijn in de ogen van God, precies op de manier waarop Hij ons heeft geschapen, we hoeven niet eerst te veranderen of iemand anders te worden zodat Hij van ons gaat houden.

 

Op de derde dag van het kamp was de belangrijkste boodschap dat je, of je het nu gelooft of niet, waardevol bent. De kinderen leerden dit door het verhaal van Petrus die over het water loopt, gebaseerd op Matteüs 14: 22-33. Het ‘gouden vers’ van die dag in verband met het thema was: ‘Voorwaar, Ik zeg u, indien gij geloof hebt zo klein als een mosterdzaadje, kunt gij tot deze berg zeggen: ‘Verplaats van hier tot daar’, en hij zal zich verplaatsen. Niets zal voor u onmogelijk zijn’ (Matteüs 17: 20).

De middag bestond uit een langverwachte activiteit: een uitstapje naar een beek waar de kinderen in het water konden spelen, plezier konden hebben en een ijsje konden eten tijdens de snack.

In het verhaal van het kampvuur wilde een hond leren kwaken, maar dat lukte natuurlijk niet, en hij besefte dat het het beste was om als een hond te blaffen en niet te proberen de geluiden van een haan te imiteren. De hond moest zich realiseren dat, of hij het nu geloofde of niet, hij gewoon waardevol was zoals hij was.

 

Op de vierde dag van het kamp was de boodschap dat je waardevol bent, wat je ook doet. We probeerden dit te laten zien door middel van het verhaal waarin Petrus plotseling het rechteroor afsneed van een van de dienaren van de hogepriester die Jezus kwam arresteren in de hof van Gethsemane, omdat hij Jezus probeerde te verdedigen. Jezus genas het oor van de dienaar, herstelde wat Petrus verkeerd had gedaan, en Petrus was nog steeds waardevol, wat hij ook had gedaan. Het ‘gouden vers’ van die dag was: ‘De volgende dag vond Jezus (…) Filippus en zei tegen hem: ‘Volg Mij.’ (Joh. 1, 43)

Het grote groepsspel in de middag werd geleid door de Ierse jeugd, en ze verdeelden de kinderen in teams, die vervolgens een parcours moesten volgen en bij elk ‘station’ een ander spel mochten uitproberen.

Het verhaal van het kampvuur ging over twee struisvogelkuikens die extreem kieskeurig waren en over alles klaagden. Toen liet hun moeder hen een tijdje alleen thuis en moesten ze zich bezighouden met alles wat met huishoudelijk werk of schoolwerk te maken had, zodat ze leerden waarderen wat ze tot dan toe hadden ontvangen. Ze moesten zich realiseren dat ze soms faalden, maar dat ze toch hun best moesten doen om de taken te volbrengen. De struisvogelkuikens moesten leren dat ze waardevol waren, zelfs als ze fouten maakten.

 

Op de vijfde dag van het kamp was de boodschap die werd overgebracht dat je waardevol bent, wat je ook zegt. Het verhaal van Petrus’ verloochening van Jezus ontvouwde zich voor hun ogen. Petrus had wel drie keer gelogen dat hij niet Jezus’ discipel was, en uiteindelijk huilde hij daarom bitter. Het ‘gouden vers’ van die dag was: ‘Bevrijd mijn ziel, o Heer, van leugenachtige lippen/ En van een bedrieglijke tong.’ (Psalm 120,2).

We hadden oorspronkelijk een grote wandeling gepland als middagprogramma, maar vanwege de hittegolf hebben we besloten om op het kampeerterrein te blijven, waar meer schaduw is. Zo maakten we op het kampeerterrein een waterglijbaan voor de kinderen op de heuvel, waar ze op een nylon mat met een sopje naar beneden gleden. Het was erg leuk voor hen en ze hebben de wandeling zeker niet gemist, maar waren blij met de alternatieve opties.

Het verhaal van het kampvuur ging over een kever die groot wilde worden en oplossingen probeerde te vinden door veel dieren om raad te vragen, maar niemand kon hen helpen. Terwijl de kever op zoek was naar een wondermiddel zag hij het huis van zijn vriend branden, waarschuwde hij de brandweerlieden en redde hij zijn vriend. De kever gebruikte zijn mond om iemand anders te helpen: hij vroeg de brandweer om hulp. De kever leerde dat hij niet alleen kon klagen, maar ook kon helpen met zijn woorden.

 

Op de zesde dag van het kamp was de boodschap dat God van mij houdt, zodat ik ook van anderen kan houden. We onderstreepten ook dat iedereen waardevol is. Het ‘gouden vers’ van die dag dat de kinderen leerden, was: ‘Wij hebben Hem lief omdat Hij ons eerst heeft liefgehad’ (1 Johannes 4: 19).

’s Middags hadden we een voetbalwedstrijd gepland. De kinderen en de collega’s splitsten zich op in teams en gingen met elkaar de strijd aan.

Het verhaal van het kampvuur ’s avonds ging over een eend die geen vrienden wilde maken omdat zijn schaduw zijn beste vriend was. Toen, op een bewolkte dag, had de eend zijn schaduw verloren en tijdens de grote zoektocht viel de eend in een kuil waaruit andere dieren hem hielpen eruit te klimmen en ze vrienden werden. Zo leerde de eend dat iedereen waardevol is en niet alleen de eend en zijn schaduw.

 

Op de zevende dag van het kamp was het tijd om de dag des Heren te vieren. ’s Morgens namen de kampeerders deel aan een soort kerkdienst die speciaal voor kinderen was voorbereid. De uitgenodigde pastoor, Pál Mike, deed zijn best om de boodschap kindvriendelijk te maken en het hart van de kinderen te bereiken. Het was interactief en de kampeerders namen deel aan het kiezen van een koning uit zeven geselecteerde kampeerders, zowel kinderen als collega’s. Alle anderen hadden een sticker waarmee ze konden stemmen op de kandidaat die ze als koning wilden kiezen. Natuurlijk kozen ze een sterke, knappe jongen als koning, maar hoewel hij de meeste stemmen had, was het Gods wil om iemand anders als koning te kiezen. Deze situatie wees op het Bijbelse verhaal van David die werd gekozen als koning van Israël. God koos David, ook al was hij het meest ongeschikt voor deze taak. Het ‘gouden vers’ dat de kinderen leerden was: ‘Want de Heer ziet niet zoals een mens ziet; want de mens kijkt naar het uiterlijk, maar de Heer kijkt naar het hart’ (1 Samuël 16: 7).

Het feest ging verder in de middag, toen de kinderen cadeautjes kregen. Elk kind kreeg een gepersonaliseerd cadeaupakket met daarin een kleurboekje, kleurpotloden, stiften, bellenblaasjes, tandpasta, tandenborstels, douchegel, klein speelgoed, knuffels, enz. De middag stond in het teken van de cadeautjes en vrij spel.

Het laatste kampvuurverhaal van de avond concentreerde zich rond het verhaal van Max Lucado, Punchinello, waar de Wemmicks stippen en sterren aan elkaar plakten (net als de kinderen in de ochtend bij de verkiezing van de koning). Hoe hard hij het ook probeerde, Punchinello kreeg altijd stippen die betekenden dat hij slecht was. Hij ontmoette iemand die noch een ster, noch een stip had. Ze adviseerde Punchinello om naar zijn schepper te gaan. Dus ging hij naar zijn schepper, die zei dat het niet uitmaakt wie wat op hem plakt, het belangrijkste is dat Punchinello in zijn ogen waardevol is. We probeerden ook de hele week deze boodschap voor de kinderen te benadrukken, dat waar ze ook vandaan komen, wat ze ook doen of zeggen, het uiteindelijk het belangrijkste is dat ze waardevol zijn in de ogen van hun Schepper, en het is Jezus die ons echte waarde geeft, een soort waarde die niemand ons kan afnemen. (n.b.: In Nederland kennen wij het boek van Max Lucado onder de titel: ‘Niemand is zoals jij’.)

Op de achtste dag van het kamp stond de dag in het teken van inpakken, opruimen en naar huis reizen. De kinderen en de collega’s pakten alles in, en vervolgens ruimden de medewerkers alles op. Ondertussen genoten de kinderen van de laatste momenten in de natuur, aten ze, en toen alles klaar was, reisden alle mensen samen met de bus terug naar huis.

Qua weer was er een hittegolf gedurende het hele kamp, op een ongekende manier dit jaar. We waren vooral bezorgd dat de kinderen of de collega’s geen zonnesteek zouden krijgen. Ook hierin hebben we de aanwezigheid van God ervaren, omdat we dankzij Hem geen ernstige gezondheidsproblemen hebben ondervonden.

Door de achtergrond en opvoeding van de kinderen hadden verschillende kinderen gedragsproblemen, ze wisten niet wat regels waren en hoe ze deze moesten volgen.  Ze waren vaak agressief tegenover collega’s en ook tegenover kinderen. We probeerden degenen die zich goed gedroegen te belonen en degenen met gedragsproblemen niet te straffen, maar als ze agressief werden, probeerden we de spanning te verlichten door ze te laten bewegen.

Vanwege de sociale achtergrond waar veel kinderen vandaan komen, komt het ook voor dat sommige kinderen met hoofdluis in het kamp arriveren, zelfs als we elk kind vragen om een medisch attest mee te nemen waaruit blijkt dat ze geschikt zijn om te kamperen. Dus op de eerste dag hielden de collega’s zich ook bezig met het behandelen van dit probleem, meer nog met het voorkomen ervan, zodat de kinderen die zonder hoofdluis aankwamen ze in ieder geval niet mee naar huis zouden nemen.

Ons kamp was specialer en kleurrijker door de waardevolle inbreng van Team 14. Ze dienden samen met de collega’s in elk programma, maar namen ook individuele taken op zich. Op maandag waren ze de hele dag bezig om ervoor te zorgen dat de kinderen zich thuis voelden, en ze leidden de ‘ijsbrekerspellen’ terwijl de collega’s de pakketten en het eten naar de aangewezen plaatsen droegen en ordenden. ’s Avonds hielpen ze de kinderen verder om zich thuis te voelen in het kamp door spelletjes met ze te spelen en ze te vermaken.

Naast de maandagmiddag bereidden ze ook op donderdagmiddag een groot groepsspel voor, met een parcours, evenals een ballon- en bellenblaasfeest zodat de kinderen zich de hele middag vermaakten. Daarnaast werd er tijdens het kamp elke ochtend lichamelijke opvoeding gegeven. Een andere taak die een enorme last van onze schouders nam, was dat ze na elke maaltijd de afwas deden, wat een cruciaal onderdeel is van het handhaven van de hygiëne in het kamp.

We zijn Team 14 erg dankbaar, dat we op hen hebben kunnen rekenen en dat ze hun taken zo nauwgezet deden. Het was inderdaad bijzonder om te ervaren dat we, hoewel we verschillende moedertalen hebben en uit verschillende culturen komen, toch dezelfde Hemelse Vader hebben en God samen als gemeenschap kunnen dienen. We zijn dankbaar dat we de vreugde van het samen dienen hebben ervaren.

Zonder het team van collega’s zou dit kamp niet bestaan. Het is onvergetelijk om de kracht van samen dienen te ervaren. Er was altijd teamwork en communicatie voor nodig, zodat als iemand moe werd, er altijd iemand anders was om hun taak over te nemen. Naast ervoor te zorgen dat de programma’s soepel verliepen, probeerden de medewerkers individuele aandacht te besteden aan de kinderen. Omdat de kinderen uit kansarme gezinnen komen, groeien ze meestal op zonder de juiste liefde en zorg die ze nodig hebben. De medewerkers zorgden er niet alleen voor dat de programma’s soepel verliepen, maar probeerden hen ook zoveel mogelijk genegenheid te geven en hen onvoorwaardelijk lief te hebben, zoals Jezus.

Vooral de manier waarop de collega’s kunnen samenwerken is een wonder, want er is een leeftijdsverschil tussen ons. We hebben verschillende interesses en verschillende banen. Er zijn tieners die nog naar school gaan, en dan zijn er degenen die werken, maar ook mensen die al met pensioen zijn, enz. Ondanks dit alles kan het team als één geheel dienen. Het is ook veelzeggend dat de medewerkers hun vakantie, hun vrije tijd opofferen voor het kamp, ze dienen vrijwillig en vanuit het hart. Dit betekent de hele dag werk en vermoeidheid voor hen, en toch dragen ze deze vaak niet zo gemakkelijke taak met vreugde en doorzettingsvermogen.

Dat is ook de reden waarom we God dankbaar zijn. Zonder Hem zou het kamp gewoon onmogelijk en onvoorstelbaar zijn. Ten eerste zijn we God dankbaar dat Hij ons deze speciale taak heeft toevertrouwd en we hopen dat dit werk niet tevergeefs zal zijn. In ons huidige team hebben we een aantal jongeren die nu zelf dienen en die eerder als kind aan het kamp hebben deelgenomen. Nu genieten ze er niet meer alleen van, maar helpen ze ook mee.We willen ook onze speciale dank uitspreken voor de financiële steun, want het is onmogelijk om een kamp te organiseren zonder financiële middelen. Zo’n kamp heeft veel financiële implicaties, ook al proberen we het kamp te implementeren met doordachte, kosteneffectieve oplossingen.

Bedankt!

Sándor-Zsolt Szabó

SDG!